De vijfvoudig winnaar van de Tour de France praat met Cyclist over de ASO, het niet opvolgen van bevelen en waarom geld de oorzaak is van saai racen
Leeftijd: 62
Nationaliteit: Frans
Honours Tour de France-winnaar 1978, 1979, 1981, 1982, 1985;
28 etappewinsten
Giro d’Italia winnaar 1980, 1982, 1985
6 etappezeges
Vuelta a España winnaar 1978, 1983
7 etappezeges
Wereldkampioen wegrace 1980
Parijs-Roubaix winnaar 1981
Fietser: Je hebt je werk als ambassadeur voor ASO, organisator van de Tour de France, beëindigd. Waarom heb je de stap gezet en wat doe je nu?
Bernard Hinault: Ik ben met pensioen. Met competitie en al mijn activiteiten werk ik al 42 jaar op de een of andere manier samen met ASO. Dat is nu klaar. Ik heb twee kleinkinderen die ik graag zou zien opgroeien. De hele zaak heeft me doen nadenken over hoe mijn grootvader tijd met mij doorbracht, en alle dingen die ik nooit met mijn kinderen heb kunnen doen of zien, die ik nu met mijn kleinkinderen wil doen. Ik heb veel gemist.
Cyc: ASO heeft op gespannen voet gestaan met het bestuursorgaan van de wielersport, de UCI, over hoe racen moet worden gestructureerd. Wat denk je dat er gaat gebeuren?
BH: Uit de WorldTour komen is de enige oplossing voor ASO en het veranderen van racecategorieën. Het is geen kwestie van scheiden, het is gewoon dat de UCI tegenwoordig niet genoeg denkt.
Cyc: Waar denk je dat de UCI fout is gegaan?
BH: Er is één oplossing - wat er moet gebeuren is dat een team geen geld krijgt om te racen, maar voor resultaten. Neem het systeem voor voetbal. Je hebt de Premier League, de eerste divisie enzovoort, en als je in de onderste drie van een divisie zit, lig je eruit. Zo simpel is het. Als we dezelfde structuur hadden voor het wielrennen, zou de ploegleider zeggen: "Je moet gaan racen, want als je dat niet doet, worden we tegen het einde van het jaar allemaal eruit gegooid!"
Cyc: Hoe ziet u dat in praktijk worden gebracht?
BH: Dat is waar ASO haar autoriteit moet gebruiken en zeggen dat dit is hoe we dingen doen. Door het huidige systeem te verlaten, kunnen de wedstrijdorganisatoren het aantal renners in een wedstrijd opleggen, dan zijn ze niet verplicht om alle profteams mee te nemen en kunnen degenen die niet mee willen doen aan de wedstrijd thuis blijven. Het betekent dat alle renners in een race elke dag zullen vechten, en dat zal veranderen
een heleboel dingen. Als je naar de Tour de France komt en het als een vakantie behandelt, word je het volgende jaar niet uitgenodigd om te racen.
Cyc: Welke huidige races vind je het spannendst om naar te kijken?
BH: Ik kijk over het algemeen drie races. De Ronde van Gabon is geweldig en laat de evolutie van het Afrikaanse wielrennen zien - ze maken zich geen zorgen over het geld dat ermee gemoeid is, ze racen gewoon. Ik vind het fascinerend, omdat er zoveel vooruitgang is in het Afrikaanse wielrennen. Ik kijk ook naar de Tour de Bretagne, want hoewel het de derde categorie is, gaan ze elke dag hard op pad. En de laatste tour die ik zag, heette de Tour of the Future [Tour de l'Avenir], die volledig bestaat uit jonge en getalenteerde kinderen.
Cyc: Wat vind je van de camera's op de fiets die we onlangs hebben gezien?
BH: Wanneer we deze beelden in de race hebben, is het fantastisch voor het publiek. Bij een sprint of een bergbeklimming zie je veel meer dan van de tv-camera's of de helikopter. Ik weet niet of de renners soms denken: "Wat kunnen we doen om de mensen nog meer naar wielrennen op tv te laten kijken?" Het is niet genoeg voor hen om het grootste deel van de etappe gewoon tempo te rijden en dan elke dag een uur te racen.
Cyc: Denk je dat het peloton baat zou kunnen hebben bij een mecenas, zoals jij, om de renners op orde te houden en het aantal valpartijen te verminderen?
BH: Op het gebied van crashes moeten we de fietsen aanpassen aan onze klimatologische omstandigheden. Op dit moment zijn veel renners te nerveus, dus zodra iemand remt, slippen ze. Carbon velgen zijn erg goed als ze droog zijn, maar verschrikkelijk als ze nat zijn. Het lijkt erop dat de renners tegen schijfremmen zijn, maar dat is onzin. Als ik nu een professionele racer was, zou ik zeker schijfremmen hebben. Het is het veiligste remsysteem, of het nu regent of niet. Daardoor gebeuren er geen ongelukken meer. Schijfremmen bestaan al meer dan 20 jaar in het mountainbiken. Worden er nog meer renners hierdoor geblesseerd? Nee.
Cyc: Hoe zit het met de sneden die we hebben gezien in de benen van sommige rijders die worden toegeschreven aan schijfremmen?
BH: Het is zeker een kettingblad, omdat het onmogelijk is dat de verwondingen van een schijfrotor komen, gezien waar ze zich bevinden. In Dubai, toen een rijder [Owain Doull] zei dat de schijfrotor van [Marcel] Kittel zijn schoen opendeed, kon je zien dat de schoen roestvlekken had, dus het was duidelijk gesneden op de rand van een barrière. Ruiters moeten ophouden met onzin praten, en ze moeten gaan nadenken. Als je een bepaald product niet wilt, probeer je alle excuses te bedenken om te voorkomen dat je het moet gebruiken. Je moet eraan werken om het product te verbeteren.
Cyc: Wat zou je advies voor rijders vandaag nog meer zijn?
BH: In de eerste plaats moeten renners onafhankelijker zijn, zodat je niet de ploegleider achter je hebt die je de hele tijd vertelt wat je moet doen. In het geval van Romain Bardet tijdens de Tour in 2016 zei zijn ploegleider dat hij zijn bevelen niet gehoorzaamde [toen hij aanviel op de Saint-Gervais Mont Blanc], maar dat hij niet als tweede zou zijn geëindigd als hij dat niet had gedaan. En als Froome niet was opgestaan van zijn crash, zou Bardet de Tour hebben gewonnen. Tegenwoordig draait het bij een ploegleider zijn allemaal om geld. Het is altijd hetzelfde.
Cyc: Wie is je favoriete racer uit je jeugd?
BH: Er waren er twee. De eerste is Anquetil, want hij heeft gewonnen. De tweede is Merckx, want hij won. Je kijkt naar die twee op die leeftijd en neemt een beetje van beide om jezelf als rijder te creëren - Merckx omdat hij alles won, en Anquetil omdat hij gewoon cool was.
Cyc: Ben je ooit in de verleiding gekomen om te proberen een zesde Tour de France te winnen?
BH: Waarom, wat heeft het voor zin? Zou ik gelukkiger zijn geweest als ik er zes had gewonnen in plaats van vijf? Tijdens mijn laatste twee Tours [1985 en 1986] heb ik kunnen spelen en plezier hebben. Het draait allemaal om het spel, om het plezier. Het is waar dat als ik had gewild, ik meer had kunnen winnen. Maar het gaat er niet alleen om te zeggen dat ik de beste ben omdat ik het meest heb gewonnen.
Bernard Hinault werd geïnterviewd tijdens de La Ronde Tahitienne-sprotive in Tahiti [zie details hier]. Interview uitgevoerd in het Frans en vertaald door Thérèse Coen.
